Zon, Zayed en zand

We hebben zojuist geluncht met eieren en brood, buiten vriest het 43 graden, terwijl een gebed uit de Koran door de speakers klinkt. Inderdaad, we zitten op 10668 meter hoogte. Momenteel vliegen we van Abu Dhabi naar Colombo in Sri Lanka.

Afgelopen dagen was het wel anders. 43 Graden in de plus was geen uitzondering. Man wat hebben wij het warm gehad. Precies zoals onze verre vriend en goede buur ons al had verteld. Zeker de eerste dag voelde het alsof we een klap in ons gezicht kregen van de hitte, even moesten we bedenken hoe we ook alweer adem moesten halen. Alsof je een föhn op je gezicht richt en dan probeert om je in te spannen, inclusief lange broek en een shirt met mouwen. Maargoed, dat neemt niet weg dat we het fantastisch hebben gehad in Abu Dhabi.

De hitte is in het midden oosten namelijk geen uitzondering, men is erop ingespeeld. Zolang je je maar met de airco taxi vanuit je airco hotel naar de airco bezienswaardigheden laat vervoeren is het prima te doen.

Omdat we na aankomst nog wat wilden eten zijn we er op uit getrokken. Na twee straten lopen leek het ons een goed moment een airco eettentje binnen te stappen om weer even op adem te komen. De lokale Nepalees trok onze aandacht, en wij die van de mensen. Als enige westerlingen bestelden we iets met kip, het was heerlijk! En de cultuurshock hadden we meteen achter de rug.

De toeristische Big bus wekte de volgende dag onze aandacht, althans, de route dan. Uiteraard sprak het ons veel meer aan om dingen op eigen houtje te regelen. De route pakten we mee als inspiratie en we gingen op pad. Uiteindelijk kosstte dit ons 6x zo weinig dan de bus.

Het bezoek aan de Sheikh Zayed Mosque maakte diepe indruk op ons. Wat een prachtig gebouw is dat! Spierwit marmer steekt af tegen de blauwe lucht. De grond en pilaren versierd met de mooiste mozaïken, in de gebedzaal het grootste tapijt uit een stuk gemaakt en een aantal immense kroonluchters aan het plafond. Het klinkt misschien raar, maar juist een bezoekje aan het toilet heeft ons inkijk gegeven in de cultuur hier. Een grote fontein waar eerst de voeten worden gewassen, speciale slippers zodat je je schoenen netjes buiten kan aten staan en in de vrouwen toilet prachtige vrouwen die hun sluier even af doen om zichzelf op te frissen.

Diezelfde dag hebben we ook een kijk genomen in het Emirates Palace, het duurste hotel van de wereld, samen met de Burj Al Arab in Dubai, waar we toevallig in 2014 zijn geweest. Leuk om die twee met elkaar te kunnen vergelijken. De Burj Al Arab is erg modern en over the top, terwijl Ermirates Palace meer authentiek arabisch is en wat meer bescheiden. Dit neemt niet weg dat het indrukwekkend was. Er was veel goud verwerkt in het gebouw en op de wc was een speciale bediende die de wc-deur voor je openhield en zorgde dat er een mooi gevouwen wc-papiertje voor je klaarhing. Grappig om ook hier, net als in Dubai, het contast te zien tussen alle luxe en het 'simpele' leven in wijken waar arbeiders wonen en de lokale eettentjes zijn.

Na een bezoek aan de Mall (met airco!) en het zwembad (gekoeld!) gingen we weer op pad om een geschikt eettentje te vinden. Deze keer was ik de enige vrouw en zaten we tussen de arbeiders, aan tafel te genieten van onze Birjani (lekkere rijst) met kluifkip.

Omdat we in een dag de meeste toeristische attracties wel hadden gezien, wisten we op dag twee niet echt meteen wat te doen. Daarnaast was het erg stoffig, nog warmer en stond er veel wind, wellicht een stormpje in de woestijn ofzo.

Menig reisboek vertelt ons dat dit precies is wat je moet zoeken. De extra dagen op een bestemming waar je alles uit de brochures al hebt gezien. Die extra tijd zou je de mogelijkheid geven om het echte leven te ontdekken, los van de toeristische paden. Nou, kom maar op!

Deze ontdekkingstocht bracht ons een tapijtenshop, een slagersmarkt, dadelverkoop, een groente- en fruitmarkt en zelfs een loods waar de versgevangen vis werd binnengebracht, schoongemaakt en verkocht. Meedere keren hebben we moeten uitleggen dat we echt niks konden kopen omdat we in een hotel zitten en dus geen keuken hebben. Omdat we er de enige toeristen waren, waren de mensen er ook niet op gericht om ons vanalles aan te smeren en konden we met een glimlach alles afslaan. Op een halve kilo dadels na dan...

Nu zitten we, zoals gezegd, in het vliegtuig naar Colombo. We bereiden ons voor op wat er komen gaat. We verwachten een groot contrast met het schone, moderne Abu Dhabi. Ook de temperatuur zal aangenamer zijn. We zullen zien, we hebben er zin in!