Perhentian paradise

Na onze vlucht vanuit Sri Lanka kwamen we vorige week aan in Kuala Lumpur. Daar hebben we in een klein hotelletje in Chinatown genoten van de schone bedden en warme douche. 's Avonds stortten we ons op alle kraampjes met streetfood en het afdingen op een 'echte' leren riem voor Wouter, voor nog geen 5 euro. Erg fijn dat het eten weer even anders is dan wat we in Sri Lanka kregen. Die rijst met kip waren we wel even beu. Nu hebben we tenminste lekker rijst met beef.

Kuala Lumpur is een nette stad. Het is er schoon en de mensen zijn goed opgevoed. Helaas ben ik dat iets minder. De dag dat wij opnieuw ons stappendoel verbraken en dus al aardig wat kilometertjes achter de rug hadden, werd ik maarliefst twee keer terecht gewezen door de lokale ordehandhavers. Je voeten koelen in een zwembad in het park mag namelijk niet als je al zo groot bent als ik. En als je op een bankje wilt uitrusten, dan komt er speciaal een scooter naar je toegereden om te vertellen dat je rechtop moet zitten.

Gelukkig was het leven op Perhentian island Kecil een stuk makkelijker. We zouden kunnen zeggen dat het een prachtig eiland is. Het is niet groot, je bent in 10 minuten lopen aan de andere kant. Het is er mooi weer, er is wit zand en een zwembadachtige zee. Het eiland heeft volgens mij niet eens een politie en heeft geen bestrating. Ook is er geen pinautomaat, bijna nooit wifi en alleen stroom als de dieselmotor aanstaat. Er zijn twee winkeltjes. Daar kan je water en wat te snacken halen. Verder zijn er eigenlijk alleen nog wat accomodaties, duikscholen en hele grote veranen.

Toch kunnen we er eigenlijk niet veel meer over vertellen, we hebben namelijk alleen maar het afdak wat duikschool heet gezien en verder zijn we enkel onder water geweest. Inmiddels hebben wij allebei onze PADI open water gehaald, een duikcertificaat. Dit betekent dat we mogen duiken tot een diepte van maximaal 18 meter en dat hebben we dan ook gedaan. Afgelopen dagen waren we om 9 uur 's morgens paraat voor onze theorielessen, instructievideo's, overhoringen en het oefenen van onze skills onder water. De middag besteedden we dan aan het echte duiken, om te eindigen met zout haar, gerimpelde vingertjes. Met een bord curry voor je neus en je voeten in het zand napratend over de schildpad waarmee we hebben gezwommen en de vele vissen die we zagen. Wat hadden we het toch zwaar!

De eerste keer ademen onder water is een heel bijzondere ervaring. De eerste paar seconden merk je niet zoveel, maar wanneer je weer naar boven wilt om, uit reflex, lucht te happen, en er dan achter komt dat je dat gewoon daar kunt, dat is fantastisch! Ook op 10 meter diepte kan dit gewoon en zelfs ook op 15 of op 18 meter! Als je je dan omdraait en je eigen bubbeltjes omhoog ziet gaan naar de oppervlakte, daar waar ook de zonnestralen het water binnenkomen, dan voel je je machtig.
Het was even wennen om het leven in de zee te aanschouwen, je kunt elkaar niet roepen als je een mooie vis ziet. En wanneer je een grote glimlach op je gezicht krijgt, omdat een schildpad je voorbij zwemt, heb je kans dat je duikbril volloopt omdat je wangen omgoog gaan. De duik naar een scheepswrak was ook heel gaaf, grappig dat dit zoveel vissen aantrekt.
Het halen van onze PADI opent een hele nieuwe wereld voor ons, we schijnen namelijk nog veel mooie duikspots tegen te gaan komen op onze reis. We kunnen niet wachten!

Inmiddels zijn we gisteren aangekomen in Kota Kinabalu, Borneo. Twee dagen zullen we in de stad blijven om vervolgens een jungle trekking te gaan maken. We hopen hier de bekende oerang oetangs te gaan zien. We verheugen ons op de mooie natuur en zullen dit uiteraard weer delen zodra we weer in de bewoonde wereld zijn!