"Hello, where you going?"

Constant getoeter in verschillende tonen en melodieën, er worden plaatsnamen geschreeuwd terwijl er zich ondertussen een man naar binnen wringt om vanuit zijn mand rijst, noten of fruit te verkopen. De chauffeur wordt ongeduldig en trapt het gaspedaal in. De man met de mand springt naar buiten, de schreeuwer rent een stukje mee en stapt in op het moment dat het al bijna niet meer lijkt te lukken.
Alle stoelen zijn meer dan bezet, het gangpad staat propvol, onze bagage ergens voorin in de berg met andere spullen. De kaartverkoper wringt zich door de menigte en weet van iedereen de juiste hoeveelheid roepies te krijgen. Kindjes kijken verlegen achterom, we zwaaien naar elkaar. Mensen zijn benieuwd waar we heen gaan en zijn altijd bereid om in gebrekkig Engels, met handen en voeten uit te leggen wat we moeten doen.
Tegen het eind van de rit wenkt de kaartverkoper dat we moeten komen staan op het trappetje bij de open deur, al rijdend houden we ons stevig vast aan de railing. We minderen vaart, moeten springen en belanden in de duisternis. Na een laatste toeter horen we enkel nog de zee en wat krekels. Waar zullen we nu eens gaan overnachten?

Het reizen in Sri Lanka is moeilijk te vergelijken met wat wij zijn gewend in Nederland. Afgelopen weken namen we regelmatig de bus. Een snelle manier om op de plaats van bestemming te komen, simpelweg omdat ze als gekken rijden. De trein daarentegen gaat tergend langzaam. In de wagons met open ramen hobbel je door de meest prachtige landschappen. Het traject Nuwara Eliya - Ella is werkelijk adembenemend. Niet voor niets wordt deze rit een van de mooiste treinritten van de wereld genoemd. We vertrokken op bijna 2000 meter hoogte, om in de mist en kou de bergen af te dalen, de zonovergoten theeplantages te aanschouwen en een zonsondergang te zien achter de bergen in Ella. Ik geloof dat we zelden zoveel foto's per uur hebben gemaakt.
Dan heb je nog de jeeps. Jeeps worden enkel ingezet om mensen rond te rijden in de Nationale parken, dit gebeurt vaak met veel snelheid en opwaaiend stof. Zeker wanneer de passagiers aangeven heel graag een luipaard te willen zien. We hebben dan ook heerlijk rondgecrost. Het was gaaf om een zwarte beer te zien en om olifanten te zien baden in het moeras. Ook zagen we een arend zijn lunch uit de lucht vangen. Tijdens onze luch hebben we nog even van de luipaard mogen dromen op ons kleedje onder de boom met toekijkende aapjes, daar is het dan ook bij gebleven...

Het meest populaire vervoersmiddel in Sri Lanka is de tuktuk. Eigenlijk heeft bijna elk gezin er wel een. Er worden booschappen mee gedaan of kinderen mee naar school gebracht. Maar als je ze aanhoudt langs de weg, of zij jou eigenlijk meestal aanhouden, willen ze je altijd wel even wegbrengen voor een paar roepies. Natuurlijk ook weer met veel spannende manoeuvres en getoeter. Overigens zijn de mensen zonder tuktuk niet minder behulpzaam. Toen Wouter laatst naar de stad ging mocht hij een stuk achterop een motor. Wel moest hij net voor het centrum afstappen omdat de politiemannen in de stad vinden dat rijden zonder helm gevaarlijk is.
Het eerst volgende vervoersmiddel wat we nemen is het vliegtuig. Zondagmiddag komen we namelijk aan in Kuala Lumpur, onze volgende bestemming. Voor alsnog hebben we hier drie nachten geboekt. Hoe onze reis zich gaat vervolgen dat moeten we nog bekijken, tips zijn altijd welkom!