Nepal

Elke keer als we op het punt staan een land te verlaten doen we het weer. We kijken terug op de hoogtepunten, en concluderen vervolgens dat dit toch echt de gaafste bestemming moet zijn geweest. Ook in Nepal zijn we er weer ingetrapt.
Van de twee weken die we hier zijn geweest zijn we een week volledig in de natuur geweest. En de natuur in Nepal, is de Himalaya. Nu klinkt het misschien een beetje dom, maar ik heb altijd gedacht dat er wel bergen waren in Nepal, maar dat de mount Everest er met kop en schouders bovenuit zou steken. Nou, dat is dus niet zo! Het hele gebied staat vol met bergen van 6, 7, 8 kilometer hoog! Fantastisch om die sneeuwtoppen te zien, en heerlijk om weer eens te rillen van de kou!
Het eerste wat we dan ook gedaan hebben toen we in Kathmandu aankwamen, was het kopen van een winterjas. Een echte North Fake, voor 15 euro. Precies waar iedereen hier mee loopt.
Als snel waren we het erover eens dat Kathmandu een interessante, chaotische, maar vooral ook smerige stad is. Door de smog kan je niet ver kijken, de bergen verdwijnen in de 'mist' en wanneer je je neus snuit is het zwart.
Het valt op dat er, met name in de binnenstad, nog veel schade is van de aardbeving in 2015. Tempels worden opnieuw opgebouwd of gerestaureerd, en overal zijn mensen aan hun huis of aan de weg bezig.

Na een dag in Kathmandu te hebben rondgelopen besloten we dat het tijd was voor wat actie. Na een paar uur hobbelen in de bus stapten we uit bij de rivier die ons naar de bergen zou brengen. Hier zijn we gaan raften, samen met nog drie reizigers en een super enthousiaste gids. Slapen deden we in tentjes, eten bij het kampvuur met zicht op de sterrenhemel en het douchen? Daarvoor hadden we een emmertje water. Lekker basic, maar wat een geweldige ervaring!
De volgende dag gingen we verder de rivier op, maar dan in een wildwater kayak. Natuurlijk niet voordat we hier een snelle training in kregen! Het viel niet mee om de boel recht te houden en niet om te slaan. De gidsen vonden het dan ook belangrijk dat we zouden leren wat we moesten doen als dit wel zou gebeuren. Daarom werden de kayaks een voor een het ijskoude water in gekieperd en moesten we allemaal laten zien dat we onszelf konden bevrijden. Het is super om nieuwe dingen te leren tijdens onze reis en onszelf, en elkaar, elke keer weer te kunnen uitdagen!

In Pokahara, een gezellig stadje in het dal van het Annapurna berggebied, hebben we een dag uitgerust en voorbereidingen getroffen voor een trekking door de bergen. We schaften een kleine rugtas aan, kochten handschoenen, mutsen, en regelden onze vergunningen.
De volgende dag gingen we van start. Vijf dagen hebben we erover gedaan, in drie dagen liepen we naar het hoogste punt van de Poonhil - Ghorepani trek, 3210 meter. In twee dagen liepen we weer naar beneden. Volgens Nepalese begrippen is dit maar een korte trekking. Veel trekkingen duren er meerdere weken of zelfs een maand!
De paden bestonden uit stukken rotssteen, vaak in de vorm van een trap. Je loopt dan ook bijna altijd of steil naar beneden, of steil omhoog. Onze spieren en onze knieën hebben het te verduren gehad, maar wat was het gaaf!

Elke dag loop je een paar uur, onderweg kom je kleine dorpjes tegen waar je kunt lunchen in een teahouse. Tegen het eind van de middag zoek je een geschikt teahouse om de nacht door te brengen.  Dit is niet heel moeilijk, ze lijken allemaal erg op elkaar en de menukaart is overal hetzelfde. Dat komt omdat dit vooraf is vastgesteld door het ministerie. Heel fijn, zo weet je wat je kunt verwachten en weet je zeker dat de kwaliteit redelijk is.
De verschillen zitten hem in het wel of niet hebben van een haarvuur in de eetkamer en het wel of niet aanbieden van een warme douche. Natuurlijk is er over de slaapkamer zelf wel te onderhandelen. Vaak wanneer je belooft in dat teahouse te avondeten en ontbijten, is de overnachting gratis! Natuurlijk waren het geen sterrenhotels, maar wij hebben altijd lekker geslapen. Soms wel met handschoenen aan en muts op, altijd in onze kleren. Je moet je voorstellen dat het een soort schuurtjes zijn met een hoop kieren en spleten waar je bed in staat. Buiten is het maar een paar graden. Maar, zodra je wakker wordt omdat de zon op komt, en je naar buiten kijkt dan weet je niet wat je ziet!

Wat je op de route trouwens wel ziet veranderen, is dat de prijzen hoger worden, hoe verder je de bergen in gaat. Dat komt omdat alle producten te voet of per ezel gebracht moeten worden. Onderweg kom je dus geen auto's of brommers tegen. De mensen die veel spullen hebben, of hun tas niet zelf willen of kunnen dragen kunnen een porter inhuren. Dat is een lokale, vaak jonge, jongen die met gemak 2, 3 of soms wel 4 backpacks omhoog draagt. Wij hebben ervoor gekozen om de hele trekking zelfstandig te lopen, zonder porter, zonder gids. Dat ging prima, de weg is makkelijk te vinden, vaak is er maar een weg. Ook gaf dit veel vrijheid, onderweg hebben wij onze route twee keer aangepast, omdat we van mensen hadden gehoord dat het daar mooier was.

Terug in de bewoonde wereld hebben we een paar daagjes uitgerust in Pokhara en zijn we daarna met een 18 peroons propellervliegtuigje terug naar Kathmandu gevlogen. Ook dat was een geweldige ervaring! Wouter had vooraf goed werk gedaan en uitgezocht aan welke kant we het beste konden zitten. Hierdoor hebben we de Himalaya nog eens van dichtbij mogen aanschouwen.

In Kathmandu hebben we de Boudhanath stupa bezocht, het belangrijkste symbool van de stad. Ook hebben we een bezoek gebracht aan Pashupatinath. In Nepal staat de dood heel dicht bij het leven, midden door de stad loopt een heilige rivier. Aan de oever hiervan worden overledenen verbrand. Dit gebeurt zonder kist, onder een hoopje stro. Men gelooft hier dan de ziel zo snel mogelijk uit het lichaam bevrijdt moet worden, al binnen 3 uur na overlijden. Op deze manier kan deze persoon een nieuw leven tegemoet zien.
De ene kant van de rivier staat in het teken van de dood, de andere kant staat voor het leven. Het was heel vreemd en ook een beetje luguber om hier getuige van te zijn. Maar het gaf wel een goed beeld van de cultuur.

Vandaag vliegen we, voor het contrast, naar de Filipijnen. Dat zal het laatste land in Azië zijn, waarna we naar Australië zullen gaan.
Nepal was, zoals ik al schreef, een van de gaafste. Misschien dat we ooit nog weleens terug willen gaan voor een langere trekking... maar ook dat is iets wat we vaak zeggen; hier gaan we nog eens terug naartoe.
Voorlopig mogen we in ieder geval niet klagen. Al vier maanden beleven we fantastische avonturen en hebben we fantastische vooruitzichten!