Back in Bangkok, een verhaal over eten

Wat keken we ernaar uit, twee daagjes Bangkok! De stad waar we het vorig jaar zo leuk hebben gehad op onze eerste vakantie zonder planning. 3 Weken hadden we, om vanuit Bangkok naar het zuiden te reizen. Even konden we proeven van het leven van een backpacker. Stiekem fantaseerden we over hoe het zou zijn om dit voor langere tijd te doen. En tadaa, daar zijn we nu! Iets meer dan een jaar later, met inmiddels 3 maanden van onze reis en weer twee thaise curry's achter de rug.

Het was weer lang geleden dat we hadden gegeten met het zweet op onze bovenlip. Ik denk dat de laatse keer in het sambalrestaurant op Java was. Eigenlijk hebben we te veel gerechten die we willen eten vergeleken met het aantal dagen dat we hier hebben. Morgen vliegen we alweer door naar Mandalay in Myanmar (Birma). Men zegt dat het eten daar saaier is. Iets wat ik me goed kan voorstellen na bijna een maand Vietnam. Wat was daar alles lekker, gezond en vers!

Na ons laatste verhaal arriveerden we na een nachtje treinen in Hoi An. Wat een heerlijk dorp is dat! Precies zoals iedereen zegt. Hoi An is toeristisch, maar Hoi An is leuk. En oh, wat hebben we genoten bij restaurant Morning Glory, ook precies wat iedereen ons had voorspeld. Je eigen loempiaatjes vouwen blijft geweldig en moeilijk! Eten met stokjes went, maar blijft een uitdaging wanneer je een bord nasi voor je neus hebt.
Na een paar avonden struinen door de oude straatjes met gekleurde lichtgevende lampionnetjes vlogen we naar Hanoi, de grootste stad in Noord-Vietnam.

Een dag was precies genoeg om vervolgens drukte weer te ontsnappen en door te reizen naar Ta Van, een dorpje vlakbij het oh zo mooie, maar oh zo toeristische Sapa. We maken er een sport van om de toeristische plekken te bezoeken, maar er dan net buiten te gaan zitten, ons vervoer zelf te regelen en ook zeker geen toertjes te boeken. Als backpacker let je op het budget en kick je erop de helft minder te betalen voor dezelfde (of betere) ervaringen. Het hostel waar we zaten had, behalve fantastische koffie, een eigenaar die aanmoedigde de trekkingen zelf te doen, zonder gids, met een getekende kaart van de omgeving. Zo gezegd, zo gedaan. Met een groep van negen kamden we de omgeving uit. We beklommen bergen, maakten honderden foto's van het uitzicht en waren oprecht blij als we het hostel weer terugvonden. Het was net of we midden door een groot schilderij liepen. Elke avond zaten we met zijn allen om de tafel en genoten we van de schalen vol met Vietnamese lekkernijen waar je gezamenlijk van eet, met stokjes uiteraard.

's Middags aten we in de kleine bergdorpjes die we passeerden tijdens de trekkingen. Dat je daar soms lang moet wachten is niet zo gek. Soms was een ingrediënt op en moest de kok even snel naar de markt om bijvoorbeeld een verse, nog levende, kip te kopen. Wat voelden we ons ongemakkelijk toen we de kok in de keuken bezig hoorde met onze noodles en gebakken kip.

Ha long bay is een plek in Vietnam die je niet mag missen, daarom reisden we er  dwars doorheen naar het eiland Cat ba. Vanuit daar hadden we een geweldig uitzicht op de natuur en misten we de 200 toeristenboten die er dagelijks doorheen varen. Natuurlijk maakten we vanuit Cat ba wel een boottocht, verkenden we de onderwatergrotten per kayak en zwommen er tussen de enorme rotsen die uit het water steken. Wat voel je je dan klein!
De rest van het eiland verkenden we per scooter. We reden zo naar de top, dronken daar een passievruchten juice, wat dagelijkse kost is in Vietnam, en maakten natuurlijk weer veel te veel foto's.

In hetzelfde gebied, maar dan aan land, ontmoetten we Mathijs en Leonie (Wouters broer en zijn vriendin). Met zijn vieren voelden we ons oppermachtig op de top van de zelfbeklommen rots. We hebben enorm gelachen om de Aziatische fietsjes waarop we de omgeving verkenden. En natuurlijk aten we de lokale specialiteit: geit.

Op onze laatste avond, terug in Hanoi, besloten we ons Vietnam avontuur af te sluiten met een culinaire streetfood avond. Een local bracht ons langs verschillende kraampjes en we proefden nog een keer al het lekkers. Ook maakten we op de valreep nog kennis met twee ei-specialiteiten uit de regio. De een spreekt je meteen aan, de ander waarschijnlijk iets minder. Onze favoriet van de twee was eikoffie; opgeklopt ei met zoete gecondenseere melk in zwarte Vietnamese koffie. De smaak is het beste te vergelijken met drinkbare tiramisu. Niet verkeerd toch?
Voor het andere ei gerecht had vooral ik even een duwtje in de rug nodig. Gelukkig was Wouter de moedigste van ons beide en ging mij voor. Balut; een hard gekookt ei met een kuikentje erin. Eerlijk is eerlijk, het smaakte niet verkeerd, zolang je je verstand maar even uit kan zetten. De botjes die erin zaten kon je gewoon doorbijten en waren nog niet zo hard,  veertjes zaten er nog bijna niet aan.

We zijn ontzettend benieuwd naar welke (culinaire) avonturen ons nog te wachten staan.
In ieder geval kunnen we nog niet zo goed afscheid nemen van Azië. Daarom hebben we behalve Myanmar ook Nepal toegevoegd aan ons plan, 25 november zullen we naar Kathmandu vliegen. Weer een beetje dichter bij huis, maar dichter dan dat voorlopig niet. Vanmorgen overtuigde het weer van het NOS journaal ons ervan dat we beter nog even van de zomer kunnen genieten!