The finishing touch

Nog 1 week. Het is ongelooflijk, maar over een week zijn we gewoon weer thuis. De laatste weken is de tijd echt om gevlogen! Van de andere kant lijkt de Galapagos alweer eeuwen geleden.
Zowel Peru als de Galapagos is voor ons de finishing touch. Veel dingen die we op reis gaaf vonden konden we nog één keertje doen.

Wij worden altijd enthousiast van het spotten van wilde dieren. De Galapagos was hier natuurlijk de perfecte plek voor. Ook duiken en snorkelen was daar fantastisch. Dit hebben we op reis zoveel gedaan, zeker iets wat we zullen gaan missen.
In Peru was het tijd om alle outdoor activiteiten nog eens te doen. Onze gezondheidsapp op de telefoon piekt nieuwe records en we hebben nog nooit zoveel gelopen als in deze maand.

Toen we aankwamen in Peru hebben we eerst de hoofdstad Lima verkend. Het was fijn om te merken dat het eten in Peru een stuk beter is dan in de afgelopen landen die we hebben bezocht. De accomodaties daarintegen zijn wel een stukje meer basic, dat was wel weer even wennen.
Ons einddoel van Peru was het bezoeken van Machu Pichu, dat doe je vanuit Cuzco. Maar omdat Cuzco op 3400 meter ligt was het verstandig om eerst te verblijven op een plek die iets lager ligt zodat je kunt wennen aan de hoogte. Arequipa is daar een ideale plaats voor, gezellig, met een mooie omgeving. Na twee daagjes chillen en het stadje verkennen hadden we genoeg coca-thee gedronken, wat goed schijnt te zijn op hoogte, om weer wat actiefs te doen.
Om 3 uur 's nachts namen we de bus naar Cabanaconde, het startpunt om de Colca Canyon te bezoeken. Een van de diepste valeien ter wereld.

Voordat we daar aankwamen maakten we een stop aan de rand van de kloof om condors te spotten. Geweldig grote roofvogels, met een spanwijdte van zo'n 3 meter. In de vroege ochtend, wanneer de zon over het randje van de besneeuwde toppen komt schijnen, warmt de lucht zich op en zorgt voor een perfecte termiek voor deze beesten. Toen we er aankwamen zat er al een condor op de rots en na een paar keer proefvliegen leek hij het signaal te geven dat ze konden gaan. We zagen negen condors tegelijk boven ons rondcirkelen, een prachtig gezicht!

Vanauit Cabanaconde vertrokken we voor een drie daagse hike door de canyon. Net als in Nepal deden we dit zelf, zonder gids, met onze gps en een klein rugzakje met eten en wat schone kleren. Het waren prachtige wandelingen. De eerste dag bestond vooral uit afdalen, afdalen over smalle rotsachtige paadjes van de koude top naar de warme valei. Aangekomen bij de accommodatie, wat een soort schuurtje langs de rivier was, konden we gebruik maken van de hotsprings aan het water. Heerlijk om na een lange wandeling de spieren te kunnen ontspannen. De nachten in de veilei waren helder, met duizenden sterren en een windje rond het vriespunt. Dit deed ons even aan de Himalaya denken.
 
De tweede dag liepen we in zeven uur naar onze volgende accommodatie, met zwembad deze keer, ook aan de rivier. Om hier te komen hoefden we alleen maar een berg over. Dit betekent dat je halverwege de wandeling, op het hoogste punt, de oude accommodatie nog kan zien liggen en de nieuwe al ligt te schitteren in zon met zijn blauwe zwembad. Een goede motivatie om te zien waar je heen loopt, maar een beetje frustrerend wel als het nog zo'n drie uur lopen is voor je er echt bent!
De laatse dag vertrokken we om 5 uur in de morgen voor de klim terug naar Cabanaconde, we moesten immers om 9 uur de bus halen. En ruime duizend meter stijgen over een wandeling van 5 kilometer. Dit is hetzelfe als 3 uur traplopen. Daarbij komt ook dat de lucht weer steeds ijler wordt en er weer cocablaadjes gekauwd moeten worden. Een pittige klim met een fantastisch uitzicht als de zon eenmaal is opgekomen. Uitgeblust maar voldaan stapten we in de bus terug naar Arequipa. Onderweg passeerden we een uitkijpunt op 4910 meter hoogte. Een beetje dizzy zie je iedereen naar het hek strompelen, gek dat de hoogte zoveel met je kan doen. Voor mij is dit het hoogste punt waar ik ooit geweest ben.

Terug in Arequipa hadden we, voordat we in de nachtbus naar Cuzco stapten, nog even tijd voor een snelle avondmaaltijd. Anticucho werd het, koeienhart van de barbecue met gekookte aardappelen, de lokale specialiteit. Peru heeft wel meer bijzondere gerechten. Zo is het eten van lama of alpaca vlees hier heel gebruikelijk en is cavia een typisch feestmaal.

In Cuzco namen we weer een paar dagen de tijd om te acclimatiseren. We deden wat korte wandelingen en verkenden de stad totdat we aan de hoogte gewend waren.
Toen werd het tijd voor de laatste meerdaagse trekking. Een bijzondere! Vier dagen deden we erover om met een groep van 9 backpackers en een gids het fantastische Machu Pichu te bereiken.
Op dag een bestond de tocht uit downhill mountainbiken van 4200 meter naar 1900 meter, bijzonder om het klimaat en landschap onderweg te zien veranderen van kale vlakten met sneeuwtoppen naar tropische jungle. We moesten dan ook een keer stoppen om ons om te kleden. Het laatste stuk van die dag legden we af via de rivier in een raft, met spectaculaire stroomversnellingen en natuurlijk een duik in het frisse water.
De tweede dag bestond uit een wandeling van 10 uur door de bergen, langs smalle paadjes en prachtige uitzichten, met als einddoel lekkere hotsprings om in te ontspannen.
Dit kwam goed uit, want ook dag drie en vier bestonden uit ziplinen, wandelen en klimmen. Niet voor niks dus dat we onze spiertjes nog voelen!
De klim naar Machu Pichu was pittig, in de vroege morgen met de zaklamp 'traplopend' de berg omhoog. Maar wat was het mooi! De zon was net op, de wolken hingen nog om de bergen en de ruïnes waren nog niet omringd met de honderden toeristen die er elke dag komen. Het was absoluut de moeite waard en indrukwekkender nog dan we hadden verwacht!
Zo'n 500 jaar geleden woonden de belangrijkste Inca's nog in deze stad. Destijds bezetten de Spanjaarden Peru en roeiden de hele Inca religie uit. Van de bouwwerken is bijna niks meer over, alles is gesloopt, er zijn kerken voor in de plaats gebouwd. Maar Machu Pichu is altijd bewaard gebleven, de toegangswegen zijn door de Inca's zelf vernietigd waardoor de stad nooit is gevonden...

Tijdens de 3 uur durende wandeling praatten we na over onze laatste tour. Lopend over het grind, langs de spoorlijn, terug naar het busje die ons naar Cuzco bracht. Ook die route zorgde nog voor wat adrenaline, alsof we dat nog niet genoeg hadden gehad. Smalle onverharde weggetjes door de bergen met een flinke afgrond. Haarspeldbochten door de dichte mist. We zijn blij dat we weer veilig terug in Cuzco zijn en nog als enige uitdaging het eten van het feestmaal, cavia hebben.

Morgen vliegen we naar Lima, overmorgen naar Madrid. Het gaat opschieten allemaal! 2 juli zijn we weer in Eindhoven, we kijken er naar uit om jullie weer te zien!