Back to backpack

Het voelt als een nieuw begin. Even zijn we weer terug in augustus, wanneer onze reis begon. Wat nemen we mee, wat gooien we weg? Maximaal 10 kg per persoon. In een heel korte tijd kun je veel spullen verzamelen. De vijf weken Nieuw Zeeland voelde een beetje als thuis. In ons campertje hadden we een eigen bed, een eigen keukentje en onze eigen boodschappen. Een fijne basis. Het gaf veel rust na de vijf hectische maanden in Azië.

We hebben zo'n 4000 km gereden en hebben het hele zuidereiland rondgereden, plus een groot deel van het noordereiland.
Het mooiste aan Nieuw-Zeeland is dat eindeloos kan rijden en bijna niemand tegen komt. Je kan soms kilometers ver kijken en elk uur verandert het landschap. Van strand met kliffen, naar bergen soms met sneeuw, naar fjorden en gletsjers, naar vulkanen, kokende modderpoelen en thermische bronnen. Dit heeft dan ook geresulteerd in een kleine 1000 foto's. Een nieuw record.

Twee van onze hoogtepunten volgden elkaar snel op. Twee keer hadden we geluk. Want ondanks dat het hier zomer is, het is niet altijd mooi weer.
We hebben dan ook tot het laatste moment gewacht met het boeken van onze trip naar de Franz Josef gletsjer. Pas toen Wouter al zijn weersites had gecheckt en er zon werd beloofd boekten we de heli hike. Een avontuur wat in veel van de keren wordt geannuleerd vanwege  teveel regen of wind.
Om half 10 's morgens stapten we in een helikopter, om vervolgens een paar minuten later alweer te landen op een bevroren landschap, de Franz Josef gletsjer. Ik had het geluk dat ik de kleinste van de groep was. Ik mocht namelijk naast de piloot, voorin de heli zitten. Wat was dat mooi! (En spannend!)
Aangekomen op de gletsjer bonden we de crampons onder zoals we het benden geleerd hadden. Crampons zijn ijzeren pinnen die we onder onze schoenen moesten doen zodat we het ijs op konden lopen en niet zouden uitglijden. Gewapend met een wandelstok en ingepakt in een dikke waterdichte jas gingen we op pad. Het was heerlijk weer! Al snel liepen we in ons shirtje. Alleen voor de tunnels onder het ijs moesten we ons weer aankleden, want daar moesten we op onze rug glijden om er vervolgens aan de andere kant op onze buik uit te tijgeren. Een bijzonder avontuur, wat je waarschijnlijk maar een keer in je leven meemaakt.

De andere absolute aanrader is de Tongariro Alpine crossing. Dit is een hike die we op het noordereiland hebben gedaan in vulkanisch gebied. In tegenstelling tot de heli hike kun je dit op eigen houtje doen. Het enige wat je moet regelen het het vervoer terug naar je auto, of het vervoer van je auto naar de start. Een busrit van een half uurtje. Wij kozen ervoor om de camper bij het eindpunt te zetten en ons naar de start te laten brengen. Zo hadden we alle tijd voor de crossing. Het is vooraf moeilijk inschatten hoe lang je gaat doen over 19,4 km berg op en af. Uiteindelijk zijn we 7 uur onderweg geweest. Het was een pittige tocht, maar dat maakte het juist gaaf. In het eerste deel loop je de vulkaan op waar het landschap steeds kaler en rotsachtiger wordt. Ongeveer halverwege bereik je het hoogtepunt, wat letterlijk en figuurlijk zo is. Je loopt dan over de rand van de krater en hebt uitzicht op knalblauwe en groene kratermeren. Omdat je door het losse grind omhoog klimt en daarna naar beneden glijdt, in combinatie met een harde wind, is het een echte uitdaging. In het laatste deel loop je weer naar beneden, langzaam terug de gewone wereld in.

Naast deze twee hikes, kun je nog tientallen wandelingen doen. Dat is ook wat wij hebben gedaan. Soms in de regen, soms in de zon. Soms 5 minuten naar een uitzichtpunt, soms een hele dag. We hebben in ieder geval geleerd ons op alle scenario's voor te bereiden. Want in Nieuw-Zeeland weet je het nooit. Het weer kan zomaar omslaan. Wij dachten altijd dat men in Nederland kon klagen over het weer, maar de mensen hier kunnen er helemaal wat van!

We hebben een geweldige tijd gehad en zullen het land, maar ook zeker ons campertje gaan missen!
Momenteel staan we weer met ons rugzakje op straat met al onze bezittingen erin. Het voelt een beetje kaal. Het voelt als een nieuw begin. Maar wel een heel mooi nieuw begin. Want wie wil er nu niet op een maandagmorgen op het vliegtuig naar Fiji stappen?